Mia Wittop Koning, keramiek en poëzie

Erfelijkheid

 

Zijn colleges zaten altijd vol

hij was bijzonder geleerd

zijn theorie was waardevol

zijn lezingen gewaardeerd

in volle zalen hing iedereen

ademloos aan zijn lippen

maar ik zag enkel en alleen

dat draadje spuug daar wippen

 

hij sprak over de genetica

over erfelijk materiaal

over chromosoom en DNA

en hij deed dat geniaal

als redenaar een fenomeen

daar konden weinigen aan tippen

ik hoorde niets maar keek alleen

naar het spuugje aan zijn lippen

 

dat zat er altijd en bewoog

als een elastiekje dat zich spande

dan kort dan lang, dan laag dan hoog

ritmisch tussen zijn tanden

mijn blik dwaalde geen seconde af

ook ik hing aan zijn lippen

hopend dat ‘t spuugje het begaf

en op zijn kin zou glippen

 

maar de professor werd wat oud

is toen ook overleden

de crematie verliep in diepe rouw

zijn zoon hield een mooie rede

gelijk zijn vader stond hij daar

gebarend met zijn handen

ik hoorde niets, keek constant naar

dat spuugje tussen zijn tanden.

 

 

Mia Wittop Koning

 

wij

wij

 

ik zal zacht zijn

voor ons tweeën

rustig naast

en bij je zijn

zal je wonden

helpen likken

tot ze

onbeduidend zijn

zal je strelen

vingers handen

over groeven

van de tijd

zal je kussen

wenkbrauw wangen

met een mond

die niet meer snijdt

want mijn bijtende

cynisme

zal tot humor

omgezet

ik wil zacht zijn

en je helpen

als je 't zelf

soms niet meer redt

geef je hand

hier is de mijne

voel de tederheid

en kracht

ook al moet

ik het nog leren

vrij van oordeel zijn

en zacht

 

zacht.

 

Mia Wittop Koning

This free website was made using Yola.

No HTML skills required. Build your website in minutes.

Go to www.yola.com and sign up today!

Make a free website with Yola